ZMARŁ PPŁK PIL. CZESŁAW KUTA
W ostatni dzień starego roku, 31.12.2018 r. na cmentarzu Miłostowa pożegnaliśmy
naszego kolegę, członka Poznańskiego Oddziału SSLW RP pana ppłk. pil.
Czesława KUTĘ ur.16.07.1931r – zmarłego 19.12. 2018r.
Pan
ppłk pil. Czesław Kuta brał udział w kilku defiladach lotniczych , a w
tym w defiladzie Tysiąclecia w szyku Orzeł. Absolwent OSL,
ukończył szkolenie w zakresie pilotowania samolotów IŁ28. Od 1956 do1961 służył w
35 pułk lotnictwa bombowego w Modlinie,
a w latach1961-1975 w 7. Brygadzie
Lotnictwa Bombowego w Powidzu. Doskonały pilot o dużym nalocie na
samolotach IŁ28.
W końcu służby latał na samolotach łącznikowych. Odszedł ze służby 12. 03.1985. Wspaniały kolega. Jego ,oprócz lotnictwa, było także
myśliwstwo. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim
OOP oraz wieloma medalami i odznaczeniami resortowymi.
Cześć Jego pamięci!
_______________________________________________________________________________________________________________________________________
ZMARŁ GEN. DYW. PIL. KAZIMIERZ DZIOK
Po długiej i ciężkiej chorobie
27 września 2018 zmarł gen. dyw. pil. Kazimierz Dziok – jeden z dowódców
polskiego lotnictwa wojskowego
ostatnich dziesięcioleci.
Gen. Dziok urodził się
14 sierpnia 1941 w Cieszynie. W 1960 rozpoczął naukę w Oficerskiej Szkole
Lotniczej nr 5 w Radomiu. Od początku kariery
oficera-pilota związany był z
lotnictwem uderzeniowym. Pierwszy przydział otrzymał do 5. Pomorskiego Pułku
Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego
stacjonującego w Bydgoszczy, który w 1967 po
przemianowaniu na 3. Pomorski Pułk został wyposażony w najnowocześniejsze
wówczas samoloty
uderzeniowe – Su-7,
zdolne do przenoszenia broni jądrowej. Kazimierz Dziok przeszedł w jednostce
cały cykl awansowy – od starszego pilota
do dowódcy pułku. Został nim 24
sierpnia 1978. W latach 1973 -1976 był słuchaczem
Akademii Sztabu Generalnego WP w Rembertowie.
W 1983 w randze pułkownika został
zastępcą dowódcy 3. Brandenburskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego w
Świdwinie,
a w 1985 jej dowódcą. Jednostka latała wówczas na najnowszych
maszynach uderzeniowych – Su-22.
W 1991 został dowódcą 3. Korpusu
OPK we Wrocławiu i generałem brygady. 25 września 1995 prezydent Lech Wałęsa
mianował
go dowódcą Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej. 11 listopada 1995
otrzymał drugą generalską gwiazdkę. W 1999 przeszedł
do dyspozycji ministra
obrony narodowej, a w 2001 przeszedł w stan spoczynku. Generał Dziok
legitymował się ponad 2 tys. godzin w powietrzu,
z czego ponad 1900 godzin
spędził za sterami samolotów odrzutowych.
Pogrzeb odbędzie się 2
października o godz. 13.00 na cmentarzu Komunalnym przy ul Wiślanej w
Bydgoszczy
___________________________________________________________________________________________________________________________________
Zmarł gen. bryg. Tadeusz Mikoś
W dniu 7 sierpnia 2018
roku, zmarł w Warszawie, gen. bryg. Tadeusz Mikoś,
zasłużony generał Wojsk Radiotechnicznych Wojska Polskiego,
członek Oddziału Warszawsko–Mazowieckiego Stowarzyszenia Seniorów
Lotnictwa Wojskowego RP i członek Klubu
Generałów WP.
Gen. bryg. Tadeusz Mikoś urodził się 7 lutego 1933 r. w Baryczy
(rzeszowskie). W 1953 r. ukończył Technikum Mechaniczne we Wrocławiu,
a w 1955
r. OSR w Beniaminowie koło Warszawy. Przeszedł wszystkie szczeble kariery wojskowej, od technika urządzeń radiolokacyjnych
przez stanowiska sztabowe i dowódcze, aż do dowódcy 1 Korpusu OPK. Awans na stopień generalski trzymał w roku 1990.
Uhonorowany szeregiem odznaczeń państwowych i resortowych: m. in. Krzyżami Komandorskim, Oficerskim i Kawalerski Orderu Odrodzenia
Polski, Krzyżem Zasługi, medalami "Za Zasługi dla Obronności Kraju", "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny" i wieloma innymi.
Uroczystość pożegnalna rozpocznie się o 12.00, 14 sierpnia b. r. żałobną Mszą Świętą w Katedrze Polowej Wojska Polskiego w Warszawie,
po której nastąpi odprowadzenie na Cmentarz Północny (Wólka Węglowa) w Warszawie. Ceremonia pogrzebowa od godz. 14.00.
Cześć Jego pamięci.
________________________________________________________________________________________________________________________________
PŁK PIL. DR STANISŁAW BAHŁAJ

_______________________________________________________________________________________________________________________________
PŁK DYPL. PIOTR MODZELEWSKI

W dniu 21 marca br. zmarł w Człuchowie płk dypl. Piotr Modzelewski, miał 74 lata.
Pochowany a cmentarzu komunalnym w Człuchowie po mszy żałobnej w kościele Najświętszej Marii Panny na Osiedlu Witosa.
CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI.
_______________________________________________________________________________________
PŁK MGR ZYGMUNT MUSZLER
Płk Muszler zmarł w Poznaniu w wieku 79 lat. Był członkiem Poznańskiego Oddziału naszego stowarzyszenia. Długoletni pracownik
Dowództw Wojsk Lotniczych, na stanowiskach w służbach logistycznych. Pochowany w dniu 13 lutego w Poznaniu.
.__________________________________________________________________________________________________________________
PŁK DYPL. PIL. STANISŁAW BLASZKA
W dniu 12 lutego b. r. zmarł w Poznaniu płk dypl. pil. Stanisław Blaszka, członek Poznańskiego
Oddziału naszego stowarzyszenia i
długoletni przewodniczący Głównej Komisji Rewizyjnej.
Pochowany na poznańskim Cmentarzu Komunalnym Miłostowo, w Kwaterze Lotników.
CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI.
___________________________________________________________________________________________________________________________________
GENERAŁ BRYGADY PIL. DR APOLONIUSZ CZERNÓW
Lotnik od 1949 roku. Przeszedł wszystkie szczeble wojskowej kariery lotniczej
, od instruktora, poprzez
taktyczne szczeble dowodzenia
, aż do stanowisk w dowództwach korpusu i WOPK.
Był członkiem Warszawsko - Mazowieckiego Oddziału stowarzyszenia.
Generał Czernów zmarł 01 lutego w Warszawie. Pochowany na Woiskowym Cmentarzu Powązkowskim
w Warszawie.
CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI.
Krótka notka biograficzna, tutaj:
gen.Czernów.doc 
_______________________________________________________________________________
PŁK DR PIL. BOLESŁAW HALERZ
Płk dr pil. Bolesław Halerz urodził się 13.05.1929 r. w m CZERMNA k. Jasła. Tam też rozpoczyna
naukę szkolną. Mając 21 lat zostaje wcielony do odbycia służby wojskowej do 9 Łużyckiego pułku czołgów
w Słupsku. Marzy jednak o lotnictwie.
Kiedy nadarza się okazja korzysta z niej i zostaje
przeniesiony
do OSL nr 5 w Radomiu. Ma to miejsce w dniu 04.04.1951. Szkołę radomską kończy
10.08.1952 r.
Zostaje promowany na pierwszy stopień oficerski. Cały świat
przed nim. Pierwszy przydział do pułku bojowego
– do Ornety do 29 plm. W Ornecie przez 4
lata przechodzi wszystkie szczeble lotniczej i dowódczej
kariery. Od
szeregowego pilota do dowódcy eskadry włącznie. Trzeba przyznać, że błyskawiczna
kariera.
Zawdzięcza to jednak solidnej pracy, służbie, ale i własnym predyspozycjom.
1 września 1956 zostaje przeniesiony do 38 plm w Powidzu na
stanowisko pomocnika d-cy pułku.
W Powidzu pozostaje do 18.06.1958
– kiedy to zostaje skierowany do Wyższej Szkoły Pilotów w Modlinie.
W słynnej twierdzy pozostaje przez niemal 10 lat. Od
1 października 1966 do 27sierpnia 1969
studiuje
w ASG. Po ukończeniu ASG zostaje skierowany na stanowisko st. Pomocnika Szefa Oddziału Studiów
Programowania w Dowództwie Wojsk
Lotniczych, które pełni do 02 kwietnia 1973. Uzupełnia swoje wykształcenie
na kursie metodycznym dla kadry operacyjno- taktycznej. W 1977 r. Doktorat na
ASG z nauk wojskowych
na temat pokonywania obrony plot przeciwnika .
Od 4 kwietnia 1978 roku obejmuje
prestiżowe stanowisko Przewodniczącego Komisji Kwalifikacyjne
na Klasy, które pełni do 30.06.1990. W okresie tym dał się poznać jako człowiek broniący lotników.
Wiedział,
że podczas egzaminu na klasę specjalisty wojskowego czy to pilota czy nawigatora
trwający
3 dni zawsze zdający przeżywa silny stres. W okresie 3 dni
trzeba było zdać na ocenę co najmniej dobrą
egzamin z 14
przedmiotów specjalistycznych. Zaś na klasę mistrzowską ocena średnia ocen musiała
wynosić 4,8. Przewodniczący zawsze powtarzał
na odprawie, że pilot zawsze ma wiedzę tylko nie zawsze umie ją sprzedać.
Egzaminatorzy podczas egzaminu
mają stwarzać warunki luźnej swobodnej rozmowy. Jeżeli komukolwiek powinie się noga prosił,
aby przyjść do niego i wyjaśnić sprawę. Starał się pomóc zdawać ponownie i zasady udawało się sprawę doprowadzić do szczęśliwego
zakończenia.
Od 14 grudnia 1978 obejmuje
stanowisko docenta w WOSL w Dęblinie. Praca z podchorążymi przyszłymi pilotami sprawia mu wiele
satysfakcji. Bogate doświadczenie lotnicze, dowódcze
pozwala na swobodne i w ciekawy sposób prowadzenie wykładów w Dęblińskiej
Alma Mater.
Służbę wojskową kończy 20 listopada 1990 roku. Latał na samolotach Po 2, Jak 18, Jak 23, TS 8 Bies, TS
11 Iskra, MiG 15, Lim 2.
W powietrzu spędził
prawie 2 500 godzin. Wyróżniany odznaczeniami resortowymi,
Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim
Orderu Odrodzenia Polski.
Za pracę doktorską w 1979 roku otrzymuje Państwową Nagrodę Literacką. Wyróżniony statuetką Ikara oraz w 2009 roku wyróżniony przez
Krajową
Radę Lotnictwa i Skrzydlatą Polskę „Błękitnymi
skrzydłami. Po odejściu do rezerwy utrzymuje bliski kontakt z byłymi towarzyszami służby.
W SSLW RP od 26.04.1991 r. Od
września 1992 roku wiceprzewodniczący ZG, od 7 czerwca 1995 roku prezes Zarządu Głównego.
Od 8 czerwca 2009 roku
Prezes Honorowy Zarządu Głównego. Funkcję prezesa w stowarzyszeniu pełniŁ przez 14 lat.
Zmarł 29 stycznia w Poznaniu, miał 88 lat. Pochowany w dniu 1 lutego b.r.o godz. 13.30 w Kwaterze Lotników na poznańskim
Cmentarzu Komunalnym Miłostowo, wejście od ul. Warszawskiej.
CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI.
__________________________________________________________________________________________________
PŁK DYPL. PIL. JERZY RYBICKI
Płk Jerzy Rybicki, pilot klasy mistrzowskiej z nalotem 3256 godzin, "Zasłużony Pilot Wojskowy", wychowawca wielu pokoleń
pilotów lotnictwa myśliwskiego i rozpoznawczego. Uhonorowany wieloma odznaczeniami państwowymi i resortowymi,
w tym Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Członek Oddziału Poznańskiego naszego stowarzyszenia.
Długoletni skarbnik w Zarządzie Oddziału.
Zmarł 17 stycznia b.r. Pochowany w dniu 23 stycznia na Cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu.
CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI.

____________________________________________________________________________________________